Ο θάνατος του πατέρα του στις Καρυές Αγίου Όρους.

Απομαγμητοφωνημένη διήγηση του Παντελή Γκίνη :

         “Εκεί στο Άγιο Όρος ο πατέρας μου πέθανε το '34. Παίρνω ένα τηλεγράφημα : “εδώ ο πατέρας σου κινδυνεύει, είναι πολύ άρρωστος, ζήτημα είναι αν θα τον προλάβεις”. Παίρνω και δεύτερο τηλεγράφημα, αποφασίζω και φεύγω.

       Το '34 Μεγάλη Σαρακοστή, μόλις είχαμε αποκρέψει. Ήταν η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής. Πηγαίνω στην Θεσσαλονίκη με το τρένο ανεβαίνω στο βαπόρι που έκανε την συγκοινωνία, πηγαίνω στη Δάφνη, παίρνω έναν αγωγιάτη, ανεβαίνω απάνω. Είχε πεθάνει, δεν τον πρόλαβα ζωντανό. Μου λένε : “έχει τρεις μέρες πεθαμένος.” Και το νεκροταφείο ήταν στις Καρυές του Αγίου ΄Ορους, ήταν η αγορά εκεί, τα μαγαζιά και ήταν μια εκκλησούλα και έβγαινες από την εκκλησούλα και ήταν ένας χώρος νεκροταφείο. Τους ξένους εκεί τους έθαβαν. Πώς πέθανε μου το είπε ο άλλος ο θείος που βρέθηκε εκεί, δέθηκε το άντερό του, ό,τι έτρωγε δεν το χώνευε και σε δυο τρεις μέρες δεν άντεξε η καρδιά του και τα είχε παραδώσει και τον θάψαν εκεί. Και όταν πήγα εκεί ένας καλόγερος ο σπιτονοικοκύρης είχε πάει, μ' έλεγε ο Σωτήρης, είχε πάει εκείνος και ανακάτεψε όλα τα ρούχα και σήκωσε και κάτι χαρτιά. Είχε αφήσει σ' αυτόν είχε εμπιστευτεί χρήματα σ' αυτόν τον καλόγερο. Ήταν απλός άνθρωπος ο πατέρας μου, τράπεζες δεν υπήρχαν.

       Εκεί στις Καρυές σε ένα ύψωμα, πηγαίνω εκεί, αυτός ο παπα Νύφων ο Ρώσος είχε πεθάνει και ήταν ο διάδοχός του και δυο τρεις καλογέροι. Μόλις τους είπα ότι είμαι το παιδί του Κώστα .... Α ... καλώς τον, είχαν το σαμοβάρι εκεί μ' έδωσαν τσάι, με κέρασαν, βγάζω το χαρτί. Εδώ, λέω, ο μακαρίτης ο πατέρας μου έχει εμπιστευτεί τον γέροντά σας εδώ τον παπα Νύφων, ορίστε το χαρτί, ένα έντυπο με ρωσικά γράμματα, ότι είχε λογαριαστεί και είχε λαμβάνειν 500 λίρες, αυτό το ποσό.

       Το διάβασαν εκεί πέρα οι Ρώσοι, λένε : “αυτό το χαρτί το αναγνωρίζουμε ότι είναι πραγματικό, ότι δεν είναι ψεύτικο, αλλά δυστυχώς δεν έχομε εμείς που είμαστε υποχρεωμένοι να σε πληρώσουμε αυτά τα λεφτά, έχομε φτωχύνει πολύ. Ήταν μετά το '17. Το '17 έγινε η επανάσταση στη Ρωσία και σταμάτησε η χρυσορροή εκεί στα μοναστήρια από τη Ρωσία. Και όλα τα μοναστήρια αυτά τα καλογερικά τα Ρώσικα είχαν ξοφλήσει. Διατηρούνταν έτσι με τα ψέμματα, πωλούσαν άμφια, εικόνες, ιερά Άγια Ποτήρια, λάβαρα, καμπάνες, μ' αυτά διατηρούνταν. Εν τω μεταξύ άρχισαν να πεθαίνουν και να λιγοστεύουν. Ένα μοναστήρι που είχε 1000 καλογέρους, είχαν πεθάνει σιγά σιγά όλοι, καμιά πενηνταριά είχαν μείνει.

       Το Σαράϊ του Αγίου Αντρέα από 900 καλογέρους που ήταν, εκεί πήγα, όταν έφυγα, 7 καλόγεροι είχαν μείνει. Είχαν πεθάνει, είχε ριμάξει και να περιέλθουν πάλι αυτά τα μοναστήρια στα Ελληνικά χέρια.

       Δεν έχομε χρήματα που να τα πληρώσουμε αυτά. Εμείς πεινούμε. Τα ρούβλια που έρχονταν εδώ τα αφιερώματα έχουν σταματήσει, έγινε η επανάσταση και η Αγία Ρωσία καταστράφηκε. Μέρα νύχτα προσευχόμεθα να επανέλθει πάλι η πρώτη κατάσταση, να έρθει ο τσαρισμός. Μ' αυτή την ελπίδα, για να ζήσουν και αυτοί καλύτερα. Πάει, δούλεψε για τους Ρώσους όλη του τη ζωή εκεί.

        Πήγε εκείνος ο καλόγερος, λεηλάτησε το μπαούλο και τα πήρε. Πήρε και το χαρτί που είχε κατάθεση εκεί. Μόνο ένα χρωματοπωλείο Παπασάββας λέγονταν ένας και είχε έναν καλόγερο Κοσμάς λέγονταν ο καλόγερός του. Πήγα σ' αυτόν τον Παπασάββα εκεί, όλοι οι ζωγράφοι από τις Καρυές, τους γνώριζα. Εκεί είχε αφήσει πέντε λίρες στον Παπασάββα. Αυτός ο Κοσμάς ο καλόγερος, τον θυμούμαι σαν σήμερα : “πάρε αυτές τις 5 λίρες, λέει, τις έχει ο πατέρας σου εδώ αφήσει να τις φυλάξουμε και να τα πάρει όποτε ήθελε να τα ζητήσει. Αφού πέθανε τώρα ορίστε πάρτα ανήκουν σε σένα.” Ήταν και ένας χρυσός σταυρός χοντρός και καπακωτός και είχε μεντεσεδάκια χρυσό πάλι και άνοιγε και άνοιγε και έκλεινε και μέσα εκεί στο άνοιγμα στο βάθος είχε λίγο Τίμιο Ξύλο μέσα και το έκλεινε. Πάει και αυτό.”